Φάσσα

Περιγραφή :

H φάσα είναι το μεγαλύτερο σε μέγεθος είδος της οικογένειας. Το μήκος της κυμαίνεται από 39 έως 43εκ., το μήκος της φτερούγας της 23-25εκ, και το βάρος της από 462 έως 566γρ. Εκτός του μεγέθους της ξεχωρίζει ανάμεσα στα άλλα είδη της οικογένειας από τις δύο λευκές κηλίδες στις πλευρές του λαιμού και από τις δύο λευκές λωρίδες στο μέσο των φτερούγων που είναι ιδιαίτερα ορατές κατά την πτήση. Το κεφάλι είναι μικρό και κοντό με μυτερό ράμφος. Τα πόδια είναι ισχυρά και κοντά τοποθετημένα στο ίδιο επίπεδο. Το φτέρωμα στο κεφάλι και το λαιμό είναι κυανίζον, ενώ στο κάτω μέρος τους στήθους και της κοιλιά ανοιχτό γκρίζο. Το στήθος είναι μοβ χρώματος, ενώ το κάτω μέρος της ουράς είναι υπόλευκο.

Τροφικές Συνήθειες :

Είναι είδος παμφάγο αν και η τροφή της είναι κυρίως φυτικής προέλευσης(90-95%) και λιγότερο ζωικής(5-10%). Την τροφή τη συλλέγουν κυρίως στο έδαφος, αλλά τρέφονται και στα δένδρα. Τρέφεται με σπόρους δασικών ειδών (δρυός, καστανιάς, οξιάς και διαφόρων κωνοφόρων), καρπούς δημητριακών (καλαμπόκι, σιτάρι), χυμώδεις καρπούς (φράουλες, βατόμουρα), γράστεις, σκουλήκια και έντομα. Οι τροφικές της απαιτήσεις φτάνουν περίπου την ημέρα τα 50 γρ.

Ενδιαίτημα & σημαντικοί πληθυσμιακοί πυρήνες :

Είναι είδος δασόβιο και προτιμά τα δάση πλατύφυλλων. Τον βιότοπό της αποτελούν κυρίως τα δάση οξιάς και βελανιδιάς. Απαντάται επίσης και σε πεδινές εκτάσεις με γεωργικές καλλιέργειες και δενδρώδη βλάστηση. Κατά την περίοδο της διαχείμασης παρατηρείται και σε δάση κωνοφόρων που συνορεύουν με δάση πλατύφυλλων ή με γεωργικές καλλιέργειες ενώ δεν διστάζει κατά τη διάρκεια της ημέρας να επισκέπτεται και τις γεωργικές καλλιέργειες στις πεδινές εκτάσεις.

Κυριότερες απειλές & κίνδυνοι :

Η φάσα αποτελεί ένα κοινό, πολύ διαδεδομένο πτηνό που δεν απειλείται, καθώς διατηρεί τεράστιο και εύρωστο πληθυσμό. Ωστόσο η αλλαγή των γεωργικών καλλιεργειών και πρακτικών, μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική μείωση των επιθυμητών για τη φάσα τροφικών ειδών. Επίσης με τον αναδασμό των πεδινών εκτάσεων που έγινε τα τελευταία χρόνια, εκχερσώθηκαν οι φυσικοί φράκτες και η δενδρώδης βλάστηση, με αποτέλεσμα να απογυμνωθούν πολλές περιοχές και να μην προσφέρουν πλέον τις απαραίτητες θέσεις φωλεοποίησης και κουρνιάσματος για τις φάσες.