Πευκοδρυοκολάπτης

Περιγραφή :

Αναγνωρίσιμος από τον συνδυασμό της ύπαρξης λευκής κηλίδας στον ώμο, βαθύ κόκκινου υπογάστριου και λευκής κοιλιάς και στήθους χωρίς ρίγες. Στην ουρά του , τόσο κατά την πτήση όσο και όταν κάθεται διακρίνονται τουλάχιστον τέσσερις λευκές κηλίδες που τον διαφοροποιούν από τον Βαλκανικό δρυοκολάπτη που φέρει μία ή δύο μικρές και δυσδιάκριτες λευκές κηλίδες στα εξωτερικά φτερά (πηδαλιώδη) της ουράς. Το αρσενικό φέρει τετράγωνη κόκκινη περιοχή πίσω από το κεφάλι, ενώ το θηλυκό φέρει μαύρη κορώνα με απουσία κόκκινης περιοχής στο κεφάλι. Ο νεαρός πευκοδρυοκολάπτης διακρίνεται από τον νεαρό Βαλκανικό δρυοκολάπτη από την έλλειψη ριγών στο στήθος και την κοιλιά και από την έλλειψη κόκκινης απόχρωσης στο στήθος, ενώ η βάση του ράμφους του έχει μαύρο χρώμα.Μήκος: 23 – 26 cmΒάρος: 70 – 105 gΆνοιγμα φτερών: 38 – 44 cm.

Τροφικές Συνήθειες :

ρέφεται κυρίως με έντομα αλλά καταναλώνει και σπόρους (κυρίως κωνοφόρων) το χειμώνα, αυγά και νεοσσούς (κυρίως ειδών παπαδίτσας) κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού. Χρησιμοποιεί το ράμφος του ως λαβίδα για να τραβήξει και να απομακρύνει κομμάτια φλοιού. Χτυπάει τον φλοιό με το ράμφος για να ανασύρει νύμφες και προνύμφες εντόμων που βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια, ενώ ανοίγει τρύπες βάθους μεγαλύτερου από 10 cm για να ανακαλύψει ξυλοφάγα έντομα και είδη σκαθαριών. Η γλώσσα του εκτείνεται σε μήκος μεγαλύτερου από 40mm. Τοποθετεί (σφηνώνει) τα κουκουνάρια σε κατάλληλες θέσεις και αναζητάει τους σπόρους, ενώ ανοίγει ρηχές τρύπες στο φλοιό των δέντρων για να καταναλώσει το κάμβιο ή να πιεί τους χυμούς ή να τραφεί με τα έντομα που θα προσελκύσουν οι χυμοί του κορμού.

Ενδιαίτημα & σημαντικοί πληθυσμιακοί πυρήνες :

Ενδιαιτάται σε ποικιλία δασικών οικοσυστημάτων που εξασφαλίζουν δέντρα με κορμούς που μπορούν να υποστηρίξουν τη φωλιά που κατασκευάζει και να του εξασφαλίσουν ποικιλία τροφής. Ενίοτε απαντούν και σε μεμονωμένες λόχμες, διάσπαρτα δέντρα, πάρκα, δεντροστοιχίες, κήπους, οπωρώνες κ.α.

Κυριότερες απειλές & κίνδυνοι :

Περιοριστικός παράγοντας φαίνεται να είναι η έλλειψη τροφής κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Είναι ευάλωτος σε άρπαγες των αυγών και των νεοσσών. Τέτοιοι άρπαγες μπορεί να είναι τα κουνάβια και οι σκίουροι.