Κοινή Τσίχλα

Περιγραφή :

Έχει μήκος 20-22 εκ. Τα δύο φύλα είναι όμοια μεταξύ τους. Φτέρωμα καστανό , πλευρές και στήθος κιτρινωπά με καφέ κηλίδες. Κοιλιά λευκή με σκούρες καφέ κηλίδες. Καλυπτήρια φτερούγων στην κάτω πλευρά κιτρινωπά, ενώ το υπόλοιπο τμήμα τους είναι φαιό. Ξεχωρίζει από την κοκκινότσιχλα εξαιτίας της απουσίας φρυδιών κι από το χρώμα των πλευρών (στην κοκκινότσιχλα είναι ζωηρό, κιτρινοκόκκινο).

Τροφικές Συνήθειες :

Τρέφεται με μεγάλη γκάμα ασπόνδυλων, που περιλαμβάνει μικρά σαλιγκάρια, έντομα και γαιοσκώληκες. Τρέφεται επίσης με καρπούς όπως ελιές και κούμαρα, ανάλογα με τα διαθέσιμα της κάθε χρονιάς. Τα σαλιγκάρια είναι σημαντικό κομμάτι της διατροφής της, κυρίως κατά τη διάρκεια πολύ δυσμενών καιρικών συνθηκών, που τα υπόλοιπα είδη της τροφής δεν είναι διαθέσιμα. Κρατάει τα σαλιγκάρια με το ράμφος , από το κέλυφος ή από το σώμα τους και τα χτυπάει σε σκληρές επιφάνειες πχ πέτρες και μόλις σπάσει ένα κομμάτι από το κέλυφος, τότε τραβάει έξω το σώμα του σαλιγκαριού και αφού το σκουπίσει στο έδαφος το τρώει.

Ενδιαίτημα & σημαντικοί πληθυσμιακοί πυρήνες :

Είναι κυρίως δασόβιο είδος, ζει σε μεγάλη ποικιλία δασών, προτιμά αυτά με πλούσιο υπόροφο. Φωλιάζει στο έδαφος, σε θέσεις με πυκνή βλάστηση μέσα σε φυτοφράκτες και σε όχθες ποταμών.

Κυριότερες απειλές & κίνδυνοι :

Όπως όλα τα μικρά πουλιά, η θνησιμότητα κατά το πρώτο έτος της ζωής τους είναι υψηλή. Οι φυσικοί του εχθροί είναι τα αρπακτικά πχ, το Σαΐνι, ο Πετρίτης και από τα κορακοειδή κυρίως η Καρακάξα κατά την περίοδο της ωοτοκίας. Ο πληθυσμός του είδους μπορεί τοπικά να παρουσιάζει διακυμάνσεις, αλλά δεν αντιμετωπίζει σοβαρές απειλές.Μελέτη που πραγματοποιήθηκε τελευταία για τα παράσιτα του αίματος από Ρώσους επιστήμονες έδειξε ότι τα δείγματα που εξετάστηκαν από Γερακότσιχλές, Κοκκινότσιχλες και Κελαηδότσιχλές έφεραν παράσιτα των οικογενειών Haemoproteus και Trypanosoma.