Σταχτοτσικνιάς
Επιστημονική ονομασία :
Ardea cinerea
Κοινή ονομασία :
Σταχτοτσικνιάς
Κατηγορία :
Υδρόβια - Παρυδάτια
Θηρεύσιμο :
Όχι
Αρχεία :
Περιγραφή :
Έχει μήκος 84-102εκ., άνοιγμα φτερούγων 155-175 εκ. και ράμφος 11,2-12εκ. Το βάρος του αρσενικού είναι 1.071-2.073 γρ. και του θηλυκού 1.020-1.078 γρ. Διακρίνεται από τα άλλα είδη της οικογένειας από το μεγάλο του μέγεθος. Το πάνω μέρος του σώματος είναι γκρίζο, ενώ το κεφάλι και ο λαιμός λευκά. Πίσω από τα μάτια εκτείνονται δύο μαύρες φαρδιές λωρίδες που ενώνονται στο πίσω μέρος του κεφαλιού και καταλήγουν σε ένα επίμηκες λοφίο. Τα ερετικά φτερά είναι μαύρα, ενώ τα πηδαλιώδη τεφρά. Το ράμφος είναι μακρύ και κιτρινωπό και τα πόδια ανοιχτά καφέ, ενώ κατά την άνοιξη γίνονται κοκκινωπά. Στο μπροστινό μέρος του λαιμού υπάρχουν στενές και επιμήκεις μαύρες ραβδώσεις και στο κάτω μέρος του λαιμού επιμηκυσμένα φτερά λευκού χρώματος. Τα δύο φύλα δε διαφέρουν μεταξύ τους.
Τροφικές Συνήθειες :
Τρέφεται κυρίως με ψάρια, αμφίβια, καρκινοειδή, έντομα, υδρόβια τρωκτικά, σκουλήκια, μαλάκια και νεοσσούς πτηνών. Η λεία του συνήθως περιορίζεται σε είδη που βρίσκονται στην επιφάνεια του νερού ή σε αβαθείς θέσεις, γιατί η σύλληψη τους γίνεται με την εμβύθιση μόνο του ράμφους και όχι ολόκληρου του κεφαλιού και του λαιμού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα είδη ψαριών πού ζουν κοντά στον πυθμένα και συνήθως σε βαθιά νερά να μην αποτελούν μέρος του διαιτολογίου του. Οι ημερήσιες τροφικές του απαιτήσεις φθάνουν τα 330-500 γρ.
Ενδιαίτημα & σημαντικοί πληθυσμιακοί πυρήνες :
Ζει στις όχθες ποταμών ή λιμνών καθώς και σε έλη. Προτιμά αβαθείς υδατοσυγκεντρώσεις, ριζοχώραφα, κανά-λια σε γεωργικές καλλιέργειες, λιβάδια και ανοιχτές περιοχές. Φωλιάζει σε υψηλά δέντρα μέχρι 25 μ. ύψος από το έδαφος, σε βράχους, καλαμώνες και στο έδαφος. Συνήθως φωλιάζουν στο ίδιο δέντρο 2-3 ζευγάρια. Χρησιμοποιεί συνήθως την ίδια φωλιά κάθε χρόνο. Δεν έχουν προσδιοριστεί για το είδος σημαντικοί πληθυσμιακοί πυρήνες στην Ήπειρο.
Κυριότερες απειλές & κίνδυνοι :
Η συρρίκνωση και αλλοίωση των υγροτόπων γλυκού νερού, εποχικών ή μόνιμων αποτελεί βασική απειλή για το είδος. Ως κίνδυνοι για το είδος μπορούν να χαρακτηριστούν: η όχληση στα ενδιαιτήματα τροφοληψίας που προκαλείται από την ανθρώπινη παρουσία ή την παρουσία οικόσιτων ζώων, και αγροχημική ρύπανση και η ρύπανση από βαρέα μέταλλα, κυρίως υδράργυρο και μόλυβδο.